Zmiany zasad dofinansowania pobytu dzieci w pieczy zastępczej, organizacja interwencji kryzysowej w praktyce oraz centra usług społecznych – to główne kwestie poruszone podczas Ogólnopolskiej Konferencji Powiatowych Centrów Pomocy Rodzinie i Ośrodków Interwencji Kryzysowej.

Spotkanie odbyło się 21 listopada w Warszawie. Jego organizatorem był Związek Powiatów Polskich.

Zmiany w prawie

Pierwszym z poruszonych podczas konferencji tematów była projektowana nowelizacja ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Omawiając projekt, Bernadeta Skóbel, radca prawny ZPP, poinformowała, że jeśli chodzi o finanse powiatów, to w perspektywie dziesięcioletniej z systemu pieczy zastępczej zniknie miliard złotych, które gdyby tej ustawy nie było, powiaty otrzymałyby od gmin.  – Ta zmiana to zniesienie współfinansowania przez gminy pobytu w pieczy zastępczej instytucjonalnej. – dodała mecenas Bernadeta Skóbel.

Prawniczka tłumaczyła, że ZPP próbował wpływać na kształt projektu w trakcie konsultacji społecznych. Jednakże w zakresie zniesienia współfinansowania, jedynym ustępstwem resortu rodziny, pracy i polityki społecznej w trakcie uzgodnień ze stroną samorządową Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego było osunięcie wejścia w życie zmian do 1 stycznia 2020 r. A zatem, jak podawała ekspertka, o ile w trakcie prac legislacyjnych nie dojdzie do modyfikacji, przepisy o finansowaniu będą miały wspływ na sytuację dzieci, które zostaną zamieszczone w pieczy 1 stycznia 2020 r.

W ocenie prawniczki, zapisy projektowanej nowelizacji budzą obawy, że gminy nie będą zainteresowane tym, aby współpracować z rodzinami, których dzieci zostały umieszczone w pieczy instytucjonalnej. Tymczasem do pieczy instytucjonalnej trafiają nastolatkowie, na których ciężko jest znaleźć miejsce w rodzinie zastępczej.

Wejście w życie nowelizacji w obecnej wersji spowoduje, jak mówiła prelegentka, że finansowanie będą musiały zapewnić powiaty.

Projektowane zmiany dotyczą także wynagrodzenia przysługującego rodzinie zastępczej zawodowej i prowadzącemu rodzinny dom dziecka – ma ono nie być niższe niż kwota minimalnego wynagrodzenie za pracę. W przypadku, gdy rodzina zastępcza zawodowa będzie pełnić dodatkowo funkcję pogotowia rodzinnego, wynagrodzenie miesięczne nie może być niższe niż 124 proc. minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Projekt wprowadza ponadto zmianę polegającą na połączniu planu pracy z rodziną i planu pomocy dziecku i utworzeniu dokumentu – planu pracy z rodziną i dzieckiem. Plan co do zasady będzie opracowywał i realizował asystent rodziny we współpracy z członkami rodziny i w konsultacji z pracownikiem socjalnym, kierownikiem placówki wsparcia dziennego, o ile dziecko z niej korzysta, oraz w przypadku umieszczenia dziecka w pieczy zastępczej we współpracy odpowiednio z koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, osobami sprawującymi rodzinną pieczę zastępczą, wychowawcą kierującym procesem opiekuńczo-wychowawczym w placówce opiekuńczo-wychowawczej, wychowawcą kierującym procesem opiekuńczo-wychowawczym w regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej lub wychowawcą kierującym procesem opiekuńczo-wychowawczym w interwencyjnym ośrodku preadopcyjnym oraz z dyrektorem placówki opiekuńczo-wychowawczej, dyrektorem regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej lub dyrektorem interwencyjnego ośrodka preadopcyjnego.

Projekt trafił do Sejmu. 21 listopada został skierowany do I czytania na posiedzeniu Sejmu.

Interwencja kryzysowa w praktyce

Kolejnym tematem poruszonym podczas spotkania była organizacja interwencji kryzysowej. Ustawa o pomocy społecznej definiuje interwencję kryzysową jako zespół interdyscyplinarnych działań podejmowanych na rzecz osób i rodzin będących w stanie kryzysu. Celem interwencji kryzysowej jest przywrócenie równowagi psychicznej i umiejętności samodzielnego radzenia sobie, a dzięki temu zapobieganie przejściu reakcji kryzysowej w stan chronicznej niewydolności psychospołecznej. Zgodnie z tą ustawą w ramach interwencji kryzysowej udziela się natychmiastowej specjalistycznej pomocy psychologicznej, a w zależności od potrzeb - poradnictwa socjalnego lub prawnego, w sytuacjach uzasadnionych - schronienia do 3 miesięcy. Nie ma natomiast szczegółowych regulacji stanowiących, jak powinna przebiegać organizacja interwencji kryzysowej.

Dalsza część relacji w Dzienniku Warto Wiedzieć.